.png){kind=logo}
Een agent houdt een fietser aan en zegt: "Meneer, uw bel is kapot, uw remmen werken niet goed en uw licht doet het niet. dat gaat u dan 50 euro kosten". 'Oke," zegt de man, "dat is goed. Maar dan moet mijn fiets wel morgen klaar zijn.´´
Un agent de police arrête un cycliste. "Monsieur, votre sonnette ne fonctionne pas, vos freins sont défectueux, et votre lumière ne fonctionne pas. Ça va vous coûter 50 euro!" Parfait," répond l'homme,"mais il me le faut de retour pour demain, d'accord?"
Un homme se lève un matin très tôt, va à la salle de bain et commence à s'habiller pour une sortie à vélo. Une fois habillé, il descend au garage, prend son vélo et ouvre la porte de garage. A ses grands regrets, il pleut abondamment. Normalement, il ne serait pas découragé par un temps pareil pour sa sortie à vélo, mais cette fois-ci il décide de retourner au lit près de sa femme. Il monte à la salle de bains, ôte ses vêtements, retourne au lit et dit à sa femme: "Il pleut à verse, ma chérie" Sur quoi sa femme répond: "Figure-toi que mon mari est parti faire du vélo par ce temps!"
Een zeer fanatieke fietser sterft en gaat naar de hemel. Sint Pieter ontmoet hem bij de poort. Het eerste wat de fietser vraagt is of er fietsen in de hemel zijn.
"Tuurlijk," zegt St. Pieter, "kom maar eens kijken," en hij leidt de man in de mooiste Velodrome die je je kunt voorstellen.
"Dit is geweldig," zegt de fietser.
"Het is zeker", zegt St. Pieter. "Je zult een aangepaste fiets krijgen, en de beste uitrusting die je ooit hebt gezien. En uw persoonlijke masseuse zal altijd beschikbaar zijn."
Terwijl ze staan te praten, worden zij bijna van hun sokken gereden door een fietser die voorbij zoeft op een gouden fiets.
"Wow!" roept de fietser. "Die man was zo snel! Dat kan alleen Eddy Merckx zijn!"
"Nee," zegt St. Pieter, "dat was God die zich inbeeldt dat hij Eddy Merckx is..."
Un cycliste très avide meurt et va au ciel. Saint-Pierre vient à sa rencontre. La première chose dont le cycliste s’inquiète, est de savoir s'il y a aussi des vélos dans le ciel.
"Bien sûr", dit Saint-Pierre, "Venez et voyez vous-même", et il conduit l'homme dans le plus beau vélodrome que vous pouvez vous imaginer.
"C'est formidable", déclare le cycliste.
"Ça l'est certainement", dit Saint-Pierre. "Vous allez recevoir un vélo personnalisé, et le meilleur équipement que vous avez jamais vu. Et votre masseuse personnelle sera toujours disponible."
Pendant qu'ils parlent, ils se font pratiquement brûler le nez par un cycliste qui les croise sur un vélo d'or, tel qu’un ouragan.
"Wow!" appelle le cycliste. «Cet homme roule si vite que ça ne peut qu' être Eddy Merckx lui-même!"
"Non," dit Saint-Pierre, «ça, c'était le bon Dieu qui s'imagine qu'il est Eddy Merckx ..."
De haas en de schildpad is een van de fabels van Aesopus, een verzameling fabels over dieren die door de Griekse slaaf Aesopus omstreeks de 6e eeuw voor Christus zouden zijn geschreven.
In de fabel over de haas en de schildpad houden de twee dieren een wedloop. De haas denkt makkelijk te zullen winnen en spant zich totaal niet in. Onderweg denkt hij gerust een dutje te kunnen doen, maar als hij wakker wordt, heeft de schildpad de finish al bereikt. Zo verliest de haas toch de wedstrijd.
De moraal van het verhaal is dat hardlopers doodlopers zijn en dat langzaam-maar-zeker-werk tot goede resultaten leidt.
.jpg)
Dans la fable du lièvre et de la tortue, deux animaux font la course. Le lièvre pense qu'il va gagner facilement sans faire le moindre effort. En chemin, il pense qu'il a le temps de faire une sieste, mais quand il se réveille, la tortue a déjà atteint la ligne d'arrivée. Ainsi, le lièvre perd finalement la course.
La morale de cette histoire est que des meilleurs résultats sont atteints en faisant son travail moins rapidement, mais bien.
Malheureusement, rien dans cette histoire n'est vrai. Nous connaissons aujourd'hui la vraie raison derrière la victoire de la tortue. Pour l'apprendre, cliquez ici:
Dit is geen grap, maar eerder een prachtige anekdote. Ik was laatst in gesprek met Dhr. Willy Van Osta, een kwieke tachtiger uit het Antwerpse.Toen ons gesprek over fietsen ging, vertelde hij mij over zijn eerste fiets in de jaren '40. Fier als een gieter fietste hij een kleine helling af, ergens aan een kanaal, maar plotseling lag hij op de grond. Hij was tegen een boordsteen aangereden. Gelukkig liep het voor hem goed af, maar zijn fiets was er slechter aan toe. Velen onder U kennen waarschijnlijk het fenomeen, dat zich voordoet wanneer het voorwiel hard in contact komt met een hindernis: de vork plooit naar achteren - soms ook het frame - en dan spreken we van een 'opgestuikt' frame. Het Resultaat is dat het voorwiel de schuine buis van het frame raakt, of net niet maar dat de tippen van je voeten het voorwiel raken wanneer je het stuur draait...
Willy kon gelukkig naar huis fietsen, maar moest zorgvuldig zijn voeten zo veel mogelijk naar achteren zetten op de pedalen - haast 'op zijn tenen' fietsen - om het voorwiel niet te blokkeren in de bochten. En toen werd het oorlog...
Toen de Duitsers binnen vielen, in 1940, kregen onze landgenoten het hard te verduren. De Duitse soldaten ontnamen vele mensen hun schaarse bezittingen. Zo werd ook Willy's familie uit Merksem niet gespaard, en zo gebeurde het dat 'den Duits' zijn oog liet vallen op Willy's fiets. De soldaat lachte breed: zij hadden nog een lange weg af te leggen, maar dank zij de fiets zou het wat gemakkelijker gaan. De soldaat springt op de fiets met zijn volledige uitrusting, en fiets dapper zijn kameraden achterna. Toen kwam de eerste bocht... Met zijn dikke 'bottines' had de man er uiteraard niet op gerekend dat er niet veel plaats meer was tussen het voorwiel en de pedalen... Dus bij de eerste bocht botst inderdaad het voorwiel tegen de punt van zijn voet, en gaat de man gewoon rechtdoor, de gracht in...
En dat was hoe de eerste Duitse soldaat sneuvelde in ons land.
Un homme entre dans un magasin de bicyclettes, et se précipite vers le revendeur: "Puis-je sonner, s.v.p?" Je vous en prie," il répond, "Il y a assez de vélos ici!"
Een dertigtal jaar geleden had mijn vader net een nieuwe fietsenwinkel geopend op de Keizer Karellaan in Ganshoren. In een krant plaatste hij een advertentie om dit bekend te maken. Om de mensen te overtuigen om toch maar eens een bezoekje te brengen had hij in de advertentie rijkelijk uiteengezet wat er allemaal te zien en te beleven was in de nieuwe winkel. De advertentie tekst eindigde met een krachtig en niet mis te verstaan: EEN MUST VOOR IEDERE FIETSLIEFHEBBER!
Het duurde dan ook niet lang voor de eerste klant kwam opdagen die zijn gratis MUTS kwam opeisen...
Op een dag kwam hij met zijn fiets te laat op school aan.
Zijn meester vraagt: “Hoe is het mogelijk dat ge te laat zijt?”
“Meester” zegt Piet, “minne keten es kapot”.
“Ach, dan is het goed” zegt de meester, “maar in het vervolg geen dialect meer gebruiken. Zeg bijvoorbeeld ‘Mijn fietsketting is stuk’ wat we in het Algemeen Nederlands geleerd hebben.
’s Anderendaags komt Piet weer te laat op school.
“En Piet, opnieuw problemen met de fiets gehad?” vraagt zijn meester.
“Kè nen platten band g’hêt” zegt Piet.
“Ok Piet, maar gebruik in het vervolg in plaats van dialect wel Algemeen Nederlands door bijvoorbeeld te zeggen ‘Mijn fietsband is leeggelopen’.
Nog een dag later komt Piet opnieuw te laat op school aan met zijn fiets aan de hand, ditmaal tamelijk toegetakeld aan lijf en leden.
“Wat is er nu gebeurd?” vraagt de meester.
Piet staat beteuterd te kijken, denkt heel diep na en zegt dan: “Ik heb van mijn zaad geschoten”.
Gemaild door Bob & Yvette.
